Armağan Çocuk Klasikleri
"Ölmeden önce gözyaşı nedir bilmezdim. Çünkü üzgünlüğün girmesi yasak olan Tasasızlar Sarayı'nda yaşardım. Gündüzleri bahçede oynar, akşamları büyük salonda dans ederdim. Çevremde her şey o kadar güzeldi ki, 'bahçenin yüksek duvarlarının ötesinde ne var acaba?' deye sormak aklıma gelmezdi. Saraydakiler bana Mutlu Prens derdi. Mutluydum da... Ufak tefek şeylerden sevinç duymayı mutluluk sayarsan.
Böylece hep mutlu yaşadım. Öldükten sonra da heykelimi yaptılar. Gelgelelim beni öyle yükseğe koydular ki, kentimin tüm çirkinliklerini, tüm acılarını görebildim. Hepsi gözlerimin önüne serilmişti. Kalbimi kurşundan da yaptılar ama, gözyaşlarıma engel olamıyorum."
"Dünya'nın paraya ya da politikaya değil, hayalperestlere, masalcılara ve sihirbazlara ihtiyacı var."
demişti ve bu güzel masalı hediye etmişti bir arkadaşım bana. değerini hiç kaybetmeyecek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder